Deze website wordt u aangeboden door Adri van Kooten, keurmeester gras- en grote parkieten bij de NBvV

Menu

Bij favorieten plaatsen!

Blauwfazantje (Estrilda troglodytes troglodytes)

Doordat de blauwfazantjes voorkomen in diverse delen van Afrika, komen er met name bij de mannetjes verschillen voor. Het betreft hier onder andere verschillen in grootte, vorm en bevedering. Zo onderscheiden we:

A. Het Blauwfazantje (Estrilda tr. troglodytes)
B. Het Angola blauwfazantje (Uraeginthus a. angolensis)
C. Het Blauwkap blauwfazantje (Uraeginthus c. cyanocephalus)

A. Het Blauwfazantje

De herkomst van dit blauwfazantje is West-Afrika, Senegal, Guinea, Ghana en Nigeria. Het blauwfazantje wordt ca. 12 cm. groot. Met betrekking tot de aanschaf zijn het geen dure vogels daarom ook komen ze veelvuldig voor in de volières. Daaruit zou men kunnen afleiden dat het sterke vogels zijn. Dat is echter niet waar men moet er erg voorzichtig mee omgaan. De geslachten zijn goed te onderscheiden.

De mannetjes hebben namelijk een rode wangvlek, iets wat bij de popjes ontbreekt. Het zijn verdraagzame vogels die gerust met andere soorten kunnen worden gehouden. Het menu bestaat onder andere uit een gemengd tropisch zaad met wat extra millet, eventueel oud wittebrood (voorweken) en groenvoer. Daar het van nature insecteneters zijn mogen insecten en ander dierlijk voedsel, zoals bijvoorbeeld meelwormen, beslist niet in het menu ontbreken. In een ruime kweekkooi of volière gaan ze vaak wel over tot broeden. Ze bouwen hun nest graag in struiken en planten, waarbij hun voorkeur uitgaat naar doornstruiken. Als nestmateriaal gebruiken ze allerlei grashalmpjes en droog mos. Het legsel bestaat veelal uit 4 tot 6 eitjes die circa 13 dagen worden bebroed. Bij de opfok van de jongen is alleen dan succes te verwachten als de ouders de beschikking hebben over dierlijk voedsel zoals boven beschreven en ze aan het opfokvoer zijn gewend voor de broedtijd begint. Naast het levend voer brengen de blauwfazantjes hun jongen ook groot met geweekt brood (denk om bederf!!!), gekiemde zaden en groenvoer. Ze hebben grote behoefte aan mineralen, die dan ook niet vergeten mogen worden. De jongen verlaten na circa 3 weken het nest en kunnen zich na 5 weken zelf redden.

B. Het Angola blauwfazantje

De verzorging van het Angola blauwfazantje is feitelijk gelijk aan die van het Blauwfazantje. Hoewel gezegd wordt dat ze wat sterker zijn dan de andere blauwfazantjes, moet men er toch voorzichtig mee omgaan. Beide geslachten zijn goed te onderscheiden doordat het blauw van het popje niet zo intensief is als van het mannetje. Ze lijkt dan ook op het popje van het Blauwfazantje. Leuk om te vermelden is dat het mannetje een melodieus liedje bezit die het popje niet ten gehoor kan brengen. 's Winters kan men beter het zekere voor het onzekere nemen door ze binnen te houden. Een verblijf waar tenminste een temperatuur heerst van 10 C geeft de minste risico. Voor wat betreft het menu verwijs ik naar de voorgaande soort. Als extra  kan men wat witzaad, maanzaad en negerzaad verstrekken. Ook eten ze graag jong groen en men kan daartoe wat zaad in de volière strooien om te laten ontkiemen. Bovendien eten ze, wanneer ze in de buitenvolière worden gehouden, allerhande insecten die ze in de volière zelf wel zullen zoeken. Indien rekening wordt gehouden met hun behoefte aan warmte bestaat een goede kans dat ze overgaan tot broeden. Ze maken hun nestjes in nestkastjes en gebruiken als materiaal onder andere droog gras en mos. Het popje legt 3 tot 5 eitjes die ze circa 12 dagen bebroed. De jongen zullen niet groot gebracht worden indien de ouders niet kunnen beschikken over allerlei levend voer zoals meelwormen, insecten e.d. Tevens dient opfokvoer, gekiemde zaden en groenvoer verstrekt te worden. De jongen verlaten na circa 18 dagen het nest en zijn met 4 weken zelfstandig.

C. Het Blauwkap blauwfazantje

Het blauwkap blauwfazantje is de sterkste van de serie blauwfazantjes. Dit vogeltje is zeer goed te houden en zeker aan te raden voor pasbeginnende liefhebbers. Ze kunnen heel goed gehouden worden met soorten zoals bijvoorbeeld Zilverbekjes, Nonnetjes, Edelzangers en Loodbekjes. Het popje verschilt van het mannetje doordat ze minder blauw aan het kopje is en in het geheel wat matter van kleur. Een goed beplante volière is als huisvesting het beste. In de winter verlangen ze een matig verwarmd verblijf. Voor wat betreft de voeding kan verwezen worden naar de twee voorgaande soorten. Broedresultaten zijn te verwachten in een goed beplante en van groene takken voorziene volière. De nestbouw van deze soort heeft niet veel te betekenen, het liefst bouwen ze het nest in lage struiken, maar ook wel in hier en daar opgehangen nestkastjes. Als nestmateriaal gebruiken ze droog gras en mos. Bij het uitoefenen van nestcontrole bestaat de kans dat ze hun nest in de steek laten. Het legsel bestaat meestal uit 3 tot 5 eitjes die gedurende circa 12 dagen worden bebroed. Ze voeren hun jongen met allerlei insecten die ze grotendeels zelf in de volière zullen opscharrelen. Natuurlijk geldt ook hier dat we meelwormen dienen te verstrekken. Geef ook wat opfokvoer waardoorheen sporenelementen moeten worden gemengd. Verder kan geweekt brood en groenvoer verstrekt worden. De jongen zullen na circa 17 dagen het nest verlaten en zijn met 4 weken zelfstandig. De eerste tijd zijn ze vaak nogal schrikachtig. Dus een voorzichtige benadering is geboden.

A. van Kooten

Copyright © 2005, Adri van Kooten, All Rights Reserved | Webdesign: Adri van Kooten